Pętla Łabędzia, kolejne podejście

Po długiej walce z gwiazdami w moim Zenithstarze nareszcie znalazłem winowajcę, okazał się nim minimalnie luźny wyciąg.

Pętla Łabędzia – duża, stosunkowo słaba pozostałość po supernowej, znajdująca się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Znajduje się w odległości około 1440 lat świetlnych od Ziemi.
W jej skład wchodzi kilka mgławic. Najbardziej znane z nich to NGC 6960 ( Miotła Wiedźmy lub Palec Boży) , NGC 6992 Mgławica Welon oraz Trójkąt Pickeringa (Fleming).

Wybuch supernowej, który zainicjował powstanie Pętli Łabędzia, wydarzył się około 10 000 lat temu. Zajmuje ona obszar około 80 lat świetlnych, czyli 3 stopnie nieba w gwiazdozbiorze Łabędzia. Fala uderzeniowa powstała w wyniku wybuchu wytworzyła delikatne struktury żarzącego się gazu, widzialną część Pętli znanej jako Mgławica Welon, zderzając się z nieruchomymi gazami ośrodka międzygwiazdowego z prędkością blisko 20 000 km/s. Skutkiem tego jest wzbudzanie cząsteczek gazu. Gdy gazy uwalniają nowo nabytą energię w promieniowaniu o innych długościach fal, powstają żywe kolory mgławicy, obserwowane również w świetle widzialnym.

Parametry zdjęcia:
– EOS 6D MOD
– StarAdventurer
– Optolong L-Pro
– William Optics ZenithStar 61/360
– 65x 240s ISO 1600

Mgławica Trąba Słonia IC 1396

Mgławica Trąba Słonia (vdB 142) – znajduje się w kompleksie IC 1396 (złożonym z gromady otwartej oraz mgławicy) w konstelacji Cefeusza. Mgławica ta została wydmuchana przez silne wiatry gwiazdowe z gwiazdy HD 206267, co wytworzyło jej wydłużoną strukturę. W olbrzymim obłoku materii międzygwiazdowej, z którego powstała Trąba Słonia, w przyszłości mogą formować się gwiazdy.

IC 1396 – gromada otwarta, powiązana z otaczającą ją mgławicą emisyjną. Obiekt znajduje się w gwiazdozbiorze Cefeusza i został odkryty w sierpniu 1893 roku przez Edwarda Barnarda.

Gromada ta jest jedną z największych widocznych na niebie, jej widoczna średnica kątowa jest prawie trzy razy większa niż średnica Księżyca.

Parametry zdjęcia :
Canon 70-200 f2.8 L II @200mm
SkyWather Star Adventurer
Canon 6D MOD
50x180s, ISO 1600

Bieszczadzka plejada gwiazd czyli M45

Plejady (Messier 45, M45) nazywane także: Baby, Kurczęta, Kokoszki, Siedem Sióstr, Kościół Masoński
Najbardziej znana gromada otwarta na niebie. Swoją popularność zawdzięczają głównie temu, że można je swobodnie podziwiać nawet nieuzbrojonym okiem. Gromada ta znajduje się w gwiazdozbiorze Byka i jest odległa od nas o około 444 lata świetlne. Świecą one na niebiesko, ponieważ jest to relatywnie młoda grupa gwiazd. Ich wiek jest szacowany na 100 milionów lat.
Gromada zawiera kilkaset gwiazd, spośród których 10 najjaśniejszych ma indywidualne nazwy.
Są to: Taygeta, Maja, Asterope, Sterope II, Merope, Plejone, Alkione, Atlas, Celaeno, Elektra. Większość spośród nich to błękitne olbrzymy typu B.
Plejady mają charakterystyczny kształt, który przypomina znacznie pomniejszony Wielki Wóz.
Gromada M45 jest najlepiej widoczna na polskim niebie od października do marca.

Parametry zdjęcia :
Canon 70-200 f2.8 L II @200mm
SkyWather Star Adventurer
Canon 6D
45x180s, ISO 1600

Droga Mleczna z Bieszczad

Podczas ostatniego wyjazdu w Bieszczady na Lutowiska udało mi się wykonać kilka ciekawych ujęć.
Zdjęcia wykonane Canonem 6D MOD i TAMRON 15-30 f/2.8 VC.

Mgławica Omega (Messier 17, NGC 6618)

Mgławica Omega (Messier 17, NGC 6618) – obszar w gwiazdozbiorze Strzelca znajdujący się w ramieniu Strzelca Drogi Mlecznej, w odległości 5 do 6 tys. lat świetlnych od Ziemi.

Mgławicę tę odkrył szwajcarski astronom Jean Philippe de Chéseaux w 1745 roku. Nazwę wprowadził John Herschel, któremu kształt mgławicy przypominał dużą literę grecką omega. Można też spotkać się z nazwami Podkowa lub Lecący Łabędź.

Gaz w mgławicy jest pobudzany do świecenia przez gorącą gwiazdę jasności 11.0m. Dzięki jasności 6.0m Mgławica Omega może być obserwowana przez lornetkę. Jej masę ocenia się na około 800 mas Słońca. Mgławica Omega jest źródłem fal radiowych.

W obrębie M17 znajduje się obszar skatalogowany jako M17 SWex. Jest to ciemny obłok odkryty w latach 70. XX wieku. Obserwacje prowadzone z użyciem teleskopu Spitzera pozwoliły dostrzec w tym obłoku miejsce powstawania nowych gwiazd.

Parametry zdjęcia:
– TS APO 115/800
– Canon 6D MOD
– Celestron Advanced VX
– Optolong L-eNhance
– 25x 300s ISO 1600