Jowisz

TS 115/800
ASI 385 MCC
Barlow Explore Scientific x3
ZWO ADC
Stack 30% z 5000 klatek, plus 30% z 2000 klatek na Księżyce

Galaktyka Wir czyli M51

Galaktyka Wir (Messier 51, M51 lub NGC 5194) – galaktyka spiralna o anormalnym małym jądrze, położona w gwiazdozbiorze Psów Gończych, blisko ostatniej gwiazdy dyszla Wielkiego Wozu.
Znajduje się w odległości około 25,74 miliona lat świetlnych od Ziemi oraz ma 60 000 lat świetlnych średnicy.
Została odkryta 13 października 1773 roku przez Charlesa Messiera.
Ponieważ patrzymy na nią od strony jej bieguna galaktycznego, widzimy wyraźne ramiona spiralne. Była to pierwsza galaktyka, w której zauważono spiralną strukturę. Galaktyka Wir ma jasność 8,96m.

Towarzysz Galaktyki Wir, galaktyka NGC 5195, znajduje się na końcu jednego z ramion galaktyki i należy do galaktyk soczewkowatych. W rzeczywistości galaktyka satelicka znajduje się w przestrzeni nieco za M51. Galaktyki te oddziałują ze sobą grawitacyjnie, pod wpływem przyciągania NGC 5195 jedno z ramion M51 zostało rozciągnięte w przestrzeni.

TS APO 115/800
ASI 385 MCC
Optolong L-PRO
Stack 90 klatek, 60 sekund, gain 300
Temp -10

Jowisz z księżycami

Od lewej księżyce Kallisto , Europa, Io.

Io – trzeci co do wielkości księżyc Jowisza, z grupy księżyców galileuszowych i czwarty co do wielkości satelita w Układzie Słonecznym. Charakteryzuje się niezwykle silną aktywnością wulkaniczną.

Europa – czwarty co do wielkości księżyc Jowisza z grupy księżyców galileuszowych i szósty co do wielkości satelita w Układzie Słonecznym. Najprawdopodobniej posiada on pod lodową skorupą ocean ciekłej wody.

Ganimedes – największy księżyc Jowisza, należący do grupy księżyców galileuszowych. Jest równocześnie największym znanym księżycem w Układzie Słonecznym, ma większą średnicę od najmniejszej znanej planety, czyli od Merkurego.

Kallisto (Jowisz IV) – księżyc Jowisza nazwany na cześć postaci pochodzącej z mitologii greckiej. Został odkryty w 1610 roku przez Galileo Galilei (Galileusza). Jest trzecim co do wielkości księżycem Układu Słonecznego i drugim, zaraz po Ganimedesie, obiektem orbitującym wokół Jowisza. Jego średnica jest równa 99% średnicy Merkurego, lecz jego masa wynosi jedynie około jednej trzeciej masy pierwszej planety Układu Słonecznego. Jest to czwarty księżyc należący do galileuszowych księżyców Jowisza.

TS 115/800
ASI 385 MCC
Barlow Explore Scientific x3
ZWO ADC
Stack 30% z 5000 klatek

Pierwszy Saturn 2019

Saturn wraz z widoczną przerwą Cassiniego – największa z przerw widocznych w pierścieniach Saturna, o szerokości 4 800 km.

TS 115/800
ASI 385 MC-COOL
Barlow Explore Scientific x3
ZWO ADC
Stack 30% z 5000 klatek

Mgławica Pierścień (Messier 57, M57, NGC 6720)

Mgławica Pierścień (znana też jako Messier 57, M57 lub NGC 6720) – jedna z najbardziej znanych mgławic planetarnych i leży w gwiazdozbiorze Lutni.

Mgławica Pierścień została odkryta w 1779 roku przez Antoine Darquier de Pellepoix, a w katalogu Messiera znalazła się 31 stycznia 1779.
M57 znajduje się w odległości około 2,3 tys. lat świetlnych od Ziemi i zbliża się do niej z prędkością 19,2 km/s.
Wymiary obserwowane mgławicy wynoszą około 1,4 na 1,0 minut kątowych. Wiek mgławicy szacuje się na około 6-8 tysięcy lat, a jej jasność wynosi około 8,8 magnitudo.
Masę materii tworzącej mgławicę ocenia się na około 0,2 masy Słońca, natomiast jej gęstość na około 10 tysięcy jonów na centymetr sześcienny.
Centralny obszar mgławicy wygląda na ciemniejszy, gdyż emituje głównie promieniowanie UV. Wewnętrzne regiony pierścienia mają barwę zieloną pochodzącą od zjonizowanego tlenu, natomiast zewnętrzne, czerwone, zawdzięczają kolor wodorowi.

Mgławica Pierścień (Messier 57, M57, NGC 6720)

TS APO 115/800
ASI 385 MCC
Optolong UHC
Stack 100 klatek, 15 sekund, gain 380
Temp -10