Jowisz, Io

Testy nowej soczewki barlowa Explore Scientific Focal Extender 3x
Na zdjęciu Jowisz z widoczną  czerwoną plamą oraz po lewej księżyc Io

Jowisz oraz księżyc Io
Jowisz oraz księżyc Io
0
0

Messier 3 (M3, NGC 5272)

Messier 3 (M3, NGC 5272) – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Obiekt został odkryty przez Charlesa Messiera 3 maja 1764 roku. Jest to jedna z największych i najjaśniejszych gromad, składa się z ponad pół miliona gwiazd.
Znajduje się około 33  900 lat świetlnych od Ziemi. Obserwowana wielkość gwiazdowa M3 wynosi 6,2m i w bardzo dobrych warunkach obiekt jest widoczny nieuzbrojonym okiem.

Messier 3 (M3, NGC 5272)
Messier 3 (M3, NGC 5272)

TS 102/714
TS 2″ 0,8x Photoline
Celestron AVX
Canon 550D MOD + Astronomik CLS CCD
ISO 800
10x300s

0
0

Mgławica Laguna Messier 8, M8, NGC 6533

Drugie podejście do materiału Mgławicy Laguna M8 wykonane rok temu.
Mgławica znajduje się w konstelacji Strzelca w odległości około 4100 lat świetlnych od Ziemii, jest mgławicą dyfuzyjną i jest jednym z najjaśniejszych rejonów gwiazdotwórczych na niebie.

Mgławica Laguna
Mgławica Laguna

TS 102/714
TS 2″ 0,8x Photoline
Celestron AVX
Canon 550D

30x ISO 1600, 90s

0
0

Jowisz i jego księżyce

Jowisz
Jowisz

Jowisz – piąta w kolejności oddalenia od Słońca i największa planeta Układu Słonecznego. Jego masa jest nieco mniejsza niż jedna tysięczna masy Słońca, a zarazem dwa i pół raza większa niż łączna masa wszystkich innych planet w Układzie Słonecznym. Wraz z Saturnem, Uranem i Neptunem tworzy grupę gazowych olbrzymów, nazywaną czasem również planetami jowiszowymi.

Planetę znali astronomowie w czasach starożytnych, była związana z mitologią i wierzeniami religijnymi wielu kultur. Rzymianie nazwali planetę na cześć najważniejszego bóstwa swojej mitologii – Jowisza. Obserwowany z Ziemi Jowisz może osiągnąć jasność do −2,95m. Jest to trzeci co do jasności naturalny obiekt na nocnym niebie po Księżycu i Wenus.

Jowisz i jego księżyce
Jowisz i jego księżyce

Galileuszowe księżyce Jowisza – cztery największe księżyce Jowisza, z których trzy zostały odkryte przez Galileusza 7 stycznia 1610, a czwarty, Ganimedes, 11 stycznia przy pomocy skonstruowanej przez niego lunety. Uważa się, że księżyce te zaobserwował niezależnie, w tym samym czasie, niemiecki astronom Simon Marius.

Księżyce noszą nazwy (w kolejności od planety): Io, Europa, Ganimedes i Kallisto. Zostały one zaproponowane przez Mariusa, Galileusz nazywał je „gwiazdami medycejskimi” (Sidera Medicea), na cześć rodu Medyceuszy. Dziś używane nazwy pochodzą od imion kochanek (i kochanka) Zeusa, greckiego odpowiednika boga Jupitera, czyli Jowisza: Io, Europy, Ganimedesa i Kallisto.

Na podstawie swoich obserwacji Galileusz uznał, że księżyce krążą wokół Jowisza. Odkrycie to wspierało heliocentryczną teorię Kopernika, pokazując że nie wszystkie ciała niebieskie krążą wokół Ziemi.

Wszystkie galileuszowe księżyce Jowisza można bez problemu dostrzec przez lornetkę.

Io  – trzeci co do wielkości księżyc Jowisza, z grupy księżyców galileuszowych i czwarty co do wielkości satelita w Układzie Słonecznym. Charakteryzuje się niezwykle silną aktywnością wulkaniczną.

Europa – czwarty co do wielkości księżyc Jowisza z grupy księżyców galileuszowych i szósty co do wielkości satelita w Układzie Słonecznym. Najprawdopodobniej posiada on pod lodową skorupą ocean ciekłej wody.

Ganimedes  – największy księżyc Jowisza, należący do grupy księżyców galileuszowych. Jest równocześnie największym znanym księżycem w Układzie Słonecznym, ma większą średnicę od najmniejszej znanej planety, czyli od Merkurego.

Kallisto (Jowisz IV) – księżyc Jowisza nazwany na cześć postaci pochodzącej z mitologii greckiej. Został odkryty w 1610 roku przez Galileo Galilei (Galileusza). Jest trzecim co do wielkości księżycem Układu Słonecznego i drugim, zaraz po Ganimedesie, obiektem orbitującym wokół Jowisza. Jego średnica jest równa 99% średnicy Merkurego, lecz jego masa wynosi jedynie około jednej trzeciej masy pierwszej planety Układu Słonecznego. Jest to czwarty księżyc należący do galileuszowych księżyców Jowisza.

1
0

Mgławica Krab M1, NGC 1952

Mgławica Krab M1, NGC 1952
Mgławica Krab M1, NGC 1952

TS 102/714
TS 2″ 0,8x Photoline
Celestron AVX
Canon 550D MOD + Astronomik CLS CCD
ISO 800
15x300s

Mgławica KrabaMessier 1 czy NGC 1952 – mgławica pulsarowa (plerion) w gwiazdozbiorze Byka. Mgławica została zaobserwowana po raz pierwszy w 1731 przez Johna Bevisa. Jest skojarzona z supernową zauważoną przez chińskich oraz arabskich astronomów w 1054. Znajduje się w odległości około 6,3 tysiąca lat świetlnych od Ziemi. Jej średnica to około 11 lat świetlnych  i co sekundę zwiększa się o kolejne 1500 kilometrów. W centrum mgławicy znajduje się pulsar obracający się wokół własnej osi 30 razy na sekundę, emitujący promieniowanie w zakresie od fal gamma do radiowych.

Mgławica Krab M1, NGC 1952
Mgławica Krab M1, NGC 1952
0
0