Pozostały 4 dni do jednej z ciekawszych koniunkcji tego roku czyli zbliżenia dwóch gazowych olbrzymów Jowisza i Saturna. Ale już w tej chwili zaobserwować je możemy dodatkowo w towarzystwie Księżyca.
Canon 6D mod, Tamron 15-30 f2.8
Wczorajszej nocy pomimo bardzo mocnych mgieł na trenie praktycznie całego kraju zdecydowałem się pojechać na górkę w okolicy Głuchołaz aby sfotografować Kometę C/2020 M3 Atlas, która tej nocy przelatywała w pobliżu gwiazdozbioru Oriona.Prognoza pogody okazała się być trafna i udało mi się wjechać powyżej poziomu mgieł, co zaowocowało poniższym zdjęciem .
Kometa C/2020 M3 (ATLAS) – została odkryta pod koniec Czerwca 2020 roku, na Polskim niebie widoczna będzie na przełomie Listopada i Grudnia. Znajdować się ona będzie w konstelacjach Oriona,Byka a potem Woźnicy.
Sprzęt:
– Samyang 135mm f2
– Optolong L-Pro
– ZWO ASI 071
– Star Adventurer
– 75x40s Gain 200
Mgławica Pacmana (NGC 281) znajduje się ona w gwiazdozbiorze Perseusza i jest oddalona o około 9500 lat świetlnych od Ziemi.
Sprzęt:
– TS 115/800
– TSRED379
– Optolong L-Enhance
– ZWO ASI 071
NGC 6888 (również Mgławica Półksiężyc lub Mgławica Rożek) – mgławica emisyjna znajdująca się w konstelacji Łabędzia. Została odkryta 15 września 1792 roku przez Williama Herschela. Mgławica ta znajduje się w odległości około 4700 lat świetlnych od Ziemi w ramieniu Oriona Drogi Mlecznej.
Mgławica NGC 6888 została uformowana przez znajdującą się w jej wnętrzu gwiazdę Wolfa-Rayeta WR 136. Gwiazda ta powstała jako nadzwyczaj jasny i gorący nadolbrzym typu O około 4,5 miliona lat temu. Mgławica zaczęła powstawać około 250 tysięcy lat temu, kiedy masywna gwiazda centralna wyewoluowała z fazy czerwonego karła w gwiazdę Wolfa-Rayeta. Proces ten doprowadził do zrzucania zewnętrznej powłoki przez silny wiatr gwiazdowy w tempie wyrzucania ilości materii równej masie Słońca w ciągu każdych 10 tysięcy lat. W ten sposób wiatr gwiazdowy uderzał w otaczający gaz pozostający po poprzedniej fazie, kompresując go w serie złożonych powłok oraz dodatkowo je jonizując poprzez ultrafioletowy strumień gwiazdy centralnej. Przypuszcza się, że gwiazda WR 136, będąca u kresu swojego istnienia, wybuchnie jako supernowa w ciągu najbliższego miliona lat.
Sprzęt:
– TS APO 115/800
– EOS 6D MOD
– Celestron AVX
– Optolong L-eNhance
– 40x 300s ISO 1600