Mgławica Pierścień (Messier 57, M57, NGC 6720)

Mgławica Pierścień (znana też jako Messier 57, M57 lub NGC 6720) – jedna z najbardziej znanych mgławic planetarnych i leży w gwiazdozbiorze Lutni.

Mgławica Pierścień została odkryta w 1779 roku przez Antoine Darquier de Pellepoix, a w katalogu Messiera znalazła się 31 stycznia 1779.
M57 znajduje się w odległości około 2,3 tys. lat świetlnych od Ziemi i zbliża się do niej z prędkością 19,2 km/s.
Wymiary obserwowane mgławicy wynoszą około 1,4 na 1,0 minut kątowych. Wiek mgławicy szacuje się na około 6-8 tysięcy lat, a jej jasność wynosi około 8,8 magnitudo.
Masę materii tworzącej mgławicę ocenia się na około 0,2 masy Słońca, natomiast jej gęstość na około 10 tysięcy jonów na centymetr sześcienny.
Centralny obszar mgławicy wygląda na ciemniejszy, gdyż emituje głównie promieniowanie UV. Wewnętrzne regiony pierścienia mają barwę zieloną pochodzącą od zjonizowanego tlenu, natomiast zewnętrzne, czerwone, zawdzięczają kolor wodorowi.

Mgławica Pierścień (Messier 57, M57, NGC 6720)

TS APO 115/800
ASI 224 MC
Optolong UHC
Stack 300 klatek, 8 sekund, gain 400

Pętla Łabędzia

Pętla Łabędzia – duża, stosunkowo słaba pozostałość po supernowej, znajdująca się w gwiazdozbiorze Łabędzia. Znajduje się w odległości około 1440 lat świetlnych od Ziemi.
W jej skład wchodzi kilka mgławic. Najbardziej znane z nich to NGC 6960 ( Miotła Wiedźmy lub Palec Boży) , NGC 6992 Mgławica Welon oraz Trójkąt Pickeringa (Fleming).

Wybuch supernowej, który zainicjował powstanie Pętli Łabędzia, wydarzył się około 10 000 lat temu. Zajmuje ona obszar około 80 lat świetlnych, czyli 3 stopnie nieba w gwiazdozbiorze Łabędzia. Fala uderzeniowa powstała w wyniku wybuchu wytworzyła delikatne struktury żarzącego się gazu, widzialną część Pętli znanej jako Mgławica Welon, zderzając się z nieruchomymi gazami ośrodka międzygwiazdowego z prędkością blisko 20 000 km/s. Skutkiem tego jest wzbudzanie cząsteczek gazu. Gdy gazy uwalniają nowo nabytą energię w promieniowaniu o innych długościach fal, powstają żywe kolory mgławicy, obserwowane również w świetle widzialnym.

Canon 70-200 f4 @ 200mm
Celestron AVX
Canon 700D MOD
Astronomik CLS-CCD
50x180s, ISO 1600

NGC 7380 Mgławica Czarodziej

NGC 7380 – młoda gromada otwarta znajdująca się w gwiazdozbiorze Cefeusza. Została odkryta 7 sierpnia 1787 roku przez Caroline Herschel. Jest położona w odległości ok. 7,2 tys. lat świetlnych od Słońca. Mgławica otaczająca gromadę nazywana jest Mgławicą Czarodzieja.

TS APO 115/800
TS 0,8x Photoline
Celestron AVX
Canon 700D MOD
Astronomik CLS-CCD
40x240s, ISO 1600

Mgławica Trąba Słonia (vdB 142) IC 1396

Mgławica Trąba Słonia (vdB 142) – znajduje się w kompleksie IC 1396 (złożonym z gromady otwartej oraz mgławicy) w konstelacji Cefeusza. Mgławica ta została wydmuchana przez silne wiatry gwiazdowe z gwiazdy HD 206267, co wytworzyło jej wydłużoną strukturę. W olbrzymim obłoku materii międzygwiazdowej, z którego powstała Trąba Słonia, w przyszłości mogą formować się gwiazdy.

IC 1396 – gromada otwarta, powiązana z otaczającą ją mgławicą emisyjną. Obiekt znajduje się w gwiazdozbiorze Cefeusza i został odkryty w sierpniu 1893 roku przez Edwarda Barnarda.

Gromada ta jest jedną z największych widocznych na niebie, jej widoczna średnica kątowa jest prawie trzy razy większa niż średnica Księżyca.

TS APO 115/800
TS 0,8x Photoline
Celestron AVX
Canon 700D MOD
Astronomik CLS-CCD
46x240s, ISO 1600

Kometa 21P Giacobini-Zinner

Kometa 21P/Giacobini-Zinner – kometa okresowa należąca do rodziny komet Jowisza, odkryta 20 grudnia 1900 przez Michela Giacobiniego i powtórnie odkryta 23 października 1913 przez Ernsta Zinnera.

Kometa posiada jądro o średnicy ok. 2 km i jest ciałem macierzystym roju meteorów zwanego Drakonidami (nazywanego też Giacobinidami), który widoczny jest na niebie około 8 października każdego roku.

TS APO 115/800
TS 0,8x Photoline
Celestron AVX
Canon 700D
20x90s, ISO 800