Mgławica Omega (Messier 17, NGC 6618) – obszar w gwiazdozbiorze Strzelca znajdujący się w ramieniu Strzelca Drogi Mlecznej, w odległości 5 do 6 tys. lat świetlnych od Ziemi. Mgławicę tę odkrył szwajcarski astronom Jean Philippe de Chéseaux w 1745 roku. Nazwę wprowadził John Herschel, któremu kształt mgławicy przypominał dużą literę grecką omega. Można też spotkać się z nazwami Podkowa lub Lecący Łabędź. Gaz w mgławicy jest pobudzany do świecenia przez gorącą gwiazdę jasności 11.0m. Dzięki jasności 6.0m Mgławica Omega może być obserwowana przez lornetkę. Jej masę ocenia się na około 800 mas Słońca. Mgławica Omega jest źródłem fal radiowych. W obrębie M17 znajduje się obszar skatalogowany jako M17 SWex. Jest to ciemny obłok odkryty w latach 70. XX wieku. Obserwacje...
Wczoraj trafił się idealny seeing więc wycisłem max co mogłem z mojego teleskopu TS ED 102/714. Saturn wraz z widoczną przerwą Cassiniego – największa z przerw widocznych w pierścieniach Saturna, o szerokości 4 800 km. TS 102/714 ASI 224 MC Barlow Explore Scientific x3 ZWO ADC Stack 15% z 8000 klatek
Wielka Mgławica w Orionie (Messier 42, M42, NGC 1976) – najjaśniejsza mgławica dyfuzyjna na niebie, widoczna nieuzbrojonym okiem. Znajduje się w gwiazdozbiorze Oriona, na południe od jego Pasa. M42 jest odległa od Ziemi o 1344±20 lat świetlnych i stąd jest najbliższym nam obszarem gwiazdotwórczym. Ma średnicę około 30 lat świetlnych. Mgławica jest jednym z najpopularniejszych obiektów obserwacji i badań astronomicznych. NGC 1977 oraz NGC 1973 i NGC 1975 – grupa mgławic refleksyjnych powiązana z gromadą otwartą, znajdująca się w gwiazdozbiorze Oriona. NGC 1977 została odkryta 18 stycznia 1786 roku przez Williama Herschela, NGC 1973 odkrył Heinrich Louis d’Arrest 16 grudnia 1862 roku, a NGC 1975 również d’Arrest 3 października 1864 roku. Odległości gromady od Słońca wynosi ok. 1,6 tys. lat...
