Mgławica Orzeł M16, Filary Stworzenia

Mgławica Orzeł (Messier 16, M16 lub NGC 6611) – gromada otwarta w gwiazdozbiorze Węża. W suplemencie do NGC, pojawia się też oznaczona IC 4703 mgławica emisyjna , otaczająca i rozświetlona przez M16. Oba obiekty są ze sobą powiązane, nazwa Mgławica Orzeł zwyczajowo dotyczy ich obu.

Gromadę otwartą M16 (NGC 6611) odkrył Jean Philippe de Chéseaux w roku 1745 lub 1746. Charles Messier odkrył ją niezależnie 3 czerwca 1764 roku i zasugerował jednocześnie istnienie mgławicy.

M16 jest jednym z najpopularniejszych obiektów astronomicznych, do czego niemało przyczyniły się jej sławne zdjęcia wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a (Filary Stworzenia).

M16 znajduje się w odległości 7 tysięcy lat świetlnych od Ziemi. Średnica kątowa mgławicy to 7 minut. Rzeczywista średnica gromady to 15 lat świetlnych, a cała mgławica ma rozmiary 70 × 55 lat świetlnych. Gromada gwiazd w M16 składa się z około 460 młodych gwiazd, których wiek szacowany jest na zaledwie 1-2 miliony lat. Jasność gromady to 6,4m. Jest niedostrzegalna gołym okiem, ale przy dobrych warunkach można ją zaobserwować przez lornetkę.

Parametry zdjęcia:
– TS APO 115/800
– EOS 6D MOD
– Celestron Advanced VX
– Optolong UHC
– 22x 240s ISO 1600

Przelot Międzynarodowej Stacji Kosmicznej nad Polską

Udało mi się wczoraj zarejestrować dwa przeloty Międzynarodowej Stacji Kosmicznej nad Polską w godzinach 21.22 i 22.57.

Przelot Międzynarodowej Stacji Kosmicznej nad Polską, godzina 22.57

TS 115/800
ASI 385MCC
Barlow ES x3
Celestron AVX

Częściowe zaćmienie Księżyca

16 lipca mieliśmy okazję do obserwować częściowe zaćmienie Księżyca.
W cieniu Ziemi ukryte zostało 65% tarczy Księżyca i było to najgłębsze tego typu zaćmienie w tym dziesięcioleciu.

Początek zaćmienia częściowego rozpoczął się o godzinie 22:01, o 23.31 miała miejsce maksymalna faza zaćmienia 65%, a koniec zaćmienia częściowego nastąpił o godzinie 01:00.

Zdjęcie wykonane:
– EOS 6D
– TS 115/800
– Celestron AVX

Mgławice Ameryka Północna, Pelikan

Mgławica Ameryka Północna NGC 7000 – gazowo-pyłowa mgławica w gwiazdozbiorze Łabędzia, przypomina kształtem kontynent północnoamerykański. Chmura ciemnego pyłu w jej dolnej części przypomina Zatokę Meksykańską. Mgławicę odkrył William Herschel 24 października 1786 roku. Usytuowana ona jest 3° na wschód od Deneba, najjaśniejszej gwiazdy Łabędzia, tuż obok lewego górnego wierzchołka Trójkąta letniego. Należy do najpiękniejszych obiektów w tym gwiazdozbiorze. Choć można ją zobaczyć już za pomocą lornetki, jej okazałość może być jednak w pełni dostrzeżona dopiero na fotografiach. Mgławica znajduje się w odległości ok. 1500-2000 lat świetlnych od Ziemi i ma wielkość około 50 lat świetlnych. Całkowita masa mgławicy jest 100 razy większa niż masa Słońca.

Mgławica Ameryka Północna stanowi całość wraz z mgławicą Pelikan. Od mniejszej i ciemniejszej mgławicy Pelikan jest optycznie rozdzielona przez molekularne chmury ciemnego pyłu znanego jako ciemna mgławica LDN 935.

Mgławica Pelikan IC 5070 – znajduje się w odległości około 2000 lat świetlnych od Ziemi. Mgławicę tę odkrył Max Wolf na zdjęciu zrobionym 1 czerwca 1891 roku

Parametry zdjęcia:
– EOS 6D MOD
– Celestron Advanced VX
– Optolong UHC
– William Optics ZenithStar 61/360
– 35x 240s ISO 2000

Asteryzm Wieszak – Collinder 399

Collinder 399 (Wieszak) – asteryzm znajdujący się w konstelacji Liska.

Ta grupa gwiazd została opisana po raz pierwszy przez Al Sufiego w jego Księdze gwiazd stałych w 964 roku. Zupełnie niezależnie grupa ta została odkryta w XVII wieku przez Giovanniego Hodiernę. Po roku 1920 astronom amator Dalmero Francis Brocchi stworzył mapę tego obiektu dla American Association of Variable Star Observers. Od niego pochodzi też angielska nazwa tego obiektu: Gromada Brocchiego.

Asteryzm ten składa się z dziesięciu gwiazd od piątej do siódmej wielkości, które tworzą „wieszak” – wyrazistą, prostą linię złożoną z sześciu gwiazd z „hakiem” składającym się z czterech gwiazd po południowej stronie. Dodatkowo około trzydzieści gwiazd uważa się czasem za powiązane w gromadę. W sprzyjających warunkach Collinder 399 może być obserwowany nieuzbrojonym okiem.

W 1931 roku, szwedzki astronom, Per Collinder skatalogował tę grupę gwiazd jako gromadę otwartą i umieścił w swoim katalogu pod nazwą Collinder 399. Jednak badania przeprowadzone w 1970 roku wykazały, że tylko sześć najjaśniejszych gwiazd może stanowić gromadę. Dodatkowo precyzyjne pomiary wykonane z różnych punktów orbity Ziemi przez satelitę Hipparcos i opublikowane w 1997 roku, wykryły rozbieżności kątowe wskazujące na to, że Collinder 399 jest w rzeczywistości asteryzmem, a gwiazdy znajdują się w różnej odległości. To jasne zgrupowanie gwiazd zajmuje na niebie obszar większy niż tarcza Księżyca w pełni.

Parametry zdjęcia:
– EOS 6D MOD
– Celestron Advanced VX
– Optolong L-PRO
– William Optics ZenithStar 61/360
– 40x 60s ISO 2000